Helena, zuregana nire ahotsa eta zuregana mendeen hautsa. Maskorren doinuan entzun dezaket Ilionera nabigatu zuten ontzien arnasa, irentsi zituzten sugarren itzala. Harresien gainean zure izena daraman zitori bat loratu da, gaua bezain adiezina, denbora bezain faltsua. Non zinen itsasertza leize bihurtu zenean? Helena, Greziak kondenatua, norena zen zure gorputza?
Olatuek Egiptora eraman zintuztela diote, Troiak zure izena baino ez zuen mamua lapurtu zuela. Amets aizun batek eraman zuen erorien odola, antzinateko desertu gorria. Izenak errudun egiten zaitu, Helena, herioaren alaba, Egiptoko lilia.
Olatuek eraman zintuztela diote, baina nik zure lepoa urratu egin dut, musu eman dizut mendeen lainopean, Helena, zure itsasoan oheratu naiz, eternitatea bailitz, gorputzak azala eta emetasuna balira bezala. Eta bertan, Helena, inoren Helena, hotza idatzi dugu, eta hautsa izan gara, eta ahotsa, eta heriotzen osteko ekaitza, eta izena galdu egin dugu denboraren erroitz esanezinean, Helena.
No he entendido nada :(
ResponderEliminarHola bonita, este domingo es el último día para mandar el texto del proyecto onírico, porfi hazme saber cuándo lo enviarás.
Si quieres puedes contactar conmigo mediante la página de facebook: Agnes M. Un vendaval de palabras
Muack!
Lo llevaré al traductor en internet,porque me encanta como escribes,pero,no entiendo.. un beso.
ResponderEliminarEl traductor no funciona con los textos en euskera... Ni lo intentes. Si quieres puedes darme una dirección de correo electrónico y te mando la traducción :)
EliminarMe encanta ver poemas en euskera aunque no lo entienda. Así como leer poemas en catalán, que sí entiendo y en portugués (o gallego), son idiomas con mucha música.
ResponderEliminarMándame la traducción, si puedes:
giocollazos@gmail.com
Un beso.